کد مطلب:217100 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:243
مختصری از اخلاق حضرت امام موسی بن جعفر
حضرت امام موسی كاظم (علیه السلام)، عابدترین، دین شناس ترین و بخشنده ترین فرد زمان خود بود. شبها برای انجام نمازهای مستحبی بیدار می شد و تا نماز صبح، پیوسته به خواندن نماز می پرداخت. بعد از خواندن نماز صبح نیز، به خواندن دعا مشغول می شد، تا زمانی كه آفتاب طلوع می كرد و این دعا را بسیار می فرمود:
«خداوندا! راحتی به هنگام مرگ و بخشودگی در روز قیامت را از تو می خواهم.»
از ترس پروردگار به گونه ای می گریید كه محاسنش از اشك چشم، تر می شد. به خویشاوندان احسان و نیكی می نمود.
[ صفحه 15]
شبها كیسه ای از پول، آرد و خرما را بر دوش می گرفت و در بین فقرای مدینه تقسیم می فرمود. هرگاه به امام (علیه السلام) خبر می دادند كه كسی، بیمار و بدحال و گرفتار است، برای او پولی می فرستاد تا به وسیله ی آن رفع گرفتاری كند. با صدایی دلنشین و محزون، قرآن را قرائت می نمود، به گونه ای كه هركس می شنید، می گریید. مردم مدینه به آن حضرت، لقب «زین المجتهدین» داده بودند.
امام موسی بن جعفر (علیه السلام) را به خاطر انجام عبادات زیاد «عبد صالح» نیز می گفتند.
یك شب، حضرت وارد مسجد پیامبر (صلی الله علیه و آله) شد و به سجده رفت. حاضران شنیدند كه تا هنگام صبح، امام موسی كاظم (علیه السلام) در سجده می گفت:
«با اینكه گناه بنده ات بسیار شد، امام بخشایش و عفو از سوی تو زیباست.» [1] .
[ صفحه 16]
«خداوندا! راحتی به هنگام مرگ و بخشودگی در روز قیامت را از تو می خواهم.»
از ترس پروردگار به گونه ای می گریید كه محاسنش از اشك چشم، تر می شد. به خویشاوندان احسان و نیكی می نمود.
[ صفحه 15]
شبها كیسه ای از پول، آرد و خرما را بر دوش می گرفت و در بین فقرای مدینه تقسیم می فرمود. هرگاه به امام (علیه السلام) خبر می دادند كه كسی، بیمار و بدحال و گرفتار است، برای او پولی می فرستاد تا به وسیله ی آن رفع گرفتاری كند. با صدایی دلنشین و محزون، قرآن را قرائت می نمود، به گونه ای كه هركس می شنید، می گریید. مردم مدینه به آن حضرت، لقب «زین المجتهدین» داده بودند.
امام موسی بن جعفر (علیه السلام) را به خاطر انجام عبادات زیاد «عبد صالح» نیز می گفتند.
یك شب، حضرت وارد مسجد پیامبر (صلی الله علیه و آله) شد و به سجده رفت. حاضران شنیدند كه تا هنگام صبح، امام موسی كاظم (علیه السلام) در سجده می گفت:
«با اینكه گناه بنده ات بسیار شد، امام بخشایش و عفو از سوی تو زیباست.» [1] .
[ صفحه 16]
[1] منتهي الآمال، ج 2.